avonturen uit Bobo

29 april 2015 - Bobo-Dioulasso, Burkina Faso

Hoog tijd om eens mijn mijn Afrikaans avonturen tot nu toe te delen. Vliegreis ging prima. Aangekomen op vliegveld Ouaga stond mandé, dezelfde taxichauffeur als vorig jaar, op me te wachten om het busticket te overhandigen en te zeggen dat hij me rond 6 uur zou ophalen. Okee, goed, dankjewel. Overigens, dit jaar had hij een groot vel met daarop "Nathalie, Travel4change, welkom" in zijn handen. Geen Céline dus, hahaha.
Ik heb mijn dikke reet neergevlijd op de bank en kon vrijwel direct aan de klets met Lady, een dame die werkt op de luchthaven. Ze werkte 8 uur die dag. Het was 1 uur 's nachts toen we daar hebben zitten kletsen en vrijwel direct viel ze met haar hoofd achterover en mond open in slaap. Nouja, ik had ook nog een paar uur, dus ik heb mijn yogamat uit mijn bagage getrokken (dient als slaapmat deze reis), heb hem op de grond gelegd, handbagage als hoofdkussen en slapen maar. "Voilà" heb ik geroepen tegen Lady. Ze volgde direct mijn voorbeeld, haalde een panje uit haar tas (=groot stuk stof, te gebruiken als rok, als tas, of wat je maar kunt bedenken), legde de panje op de grond en snurken maar. Een paar uur later werden we gewekt door de poetsdames die ons naar buiten wilden hebben zodat ze konden poetsen. Afijn, we hadden toch al lekker 3 uur liggen slapen toen. Lady ook. Zwaar hoor, die nachtdiensten ;-)
Om half zeven was Mandé er weer en bracht hij me naar de bus. De busreis van Ouagadougou naar Bobo-Dioulasso duurt 6 uur. Dat is saai en lang, maarja, daar moet je je maar bij neerleggen. Ik heb nog zitten dutten in de bus, maar schrok steeds weer wakker van het claxonneren. Dat was ik even vergeten. Dat doen ze hier als mededeling "kijk uit, ik kom eraan". En dat is vaak. Heel vaak. Dat maakt dutten moeilijk. 
Rond half twee stonden Woelie en Marie me op te wachten bij het busstation. Wat ontzettend fijn om die twee weer te zien! We zijn naar hun huis gegaan. Dat had ik nog nooit gezien. Wauw! Mooi hoor, een heel groot perceel in een nieuwbouwwijk, veel mangobomen die schaduw geven, mooi huis, heel mooi! Gauw alle cadeautjes aan Marie en Woelie gegeven.
Die middag de allesverzengende hitte getrotseerd om een telefoonkaartje te kopen, boodschappen te doen voor het eten en even een snelle douche te nemen in het kantoor van Marie. Daar heeft ze een douche, bij haar thuis is het een bucket shower, dus wassen met water uit de emmer. 
Na terugkomst even heerlijk liggen soezen in de hangmat, in de schaduw van de mangobomen. Hoe mooi kan het leven zijn? Als ik hier rondrijd, rondkijk, loop, hoor, zie, ruik... Dan zie ik echt zó waar Marie verliefd op is geworden. Wat een prachtig land! Mooie mensen, mooie manier van leven! Leven zonder poespas. Niet zeuren, niet uitsloven, niet willen showen met dure spulletjes... Want waarom eigenlijk? Wat is belangrijker? Je ziet hier goed hoe spullen kunnen worden hergebruikt. Hoe het eigenlijk onbelangrijk het eigenlijk is om, zoals we in Nederland graag doen, overal regeltjes en wetjes voor te maken. En bestaat er geen regel voor, dan verzinnen we die wel. "Wilt u een straat verderop gaan parkeren? U staat voor mijn raam." Zulke dingen boeien hier totaal niet. Geweldig!
Terug bij Marie nog even flink uitgerust in de hangmat en hop, naar bed. Dat was de zaterdag alweer.
De zondag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we op pad gegaan naar het dorp! Even op bezoek, heerlijk om die mensen weer te zien! Iedereen was blij, Fita vloog me om de nek, maar het allermooiste vond ik nog wel dat Zakaria letterlijk stond te springen en juichen; "Nathalieeeee! Nathalieeeee!" Geweldig! Altijd bedeesd en een tikkie stoer, maar nu niet! 
We zijn in een dorp verderop gaan lunchen, Marie, Woelie en ik. In Bama, in een bos is een plekje waar veel stadse mensen uit Bobo in het weekend naartoe gaan voor een hapje en een drankje. En hoe ziet dat er uit in Afrika? Een houten keetje met een koelkast. Daar komt het drinken vandaan. Apart afrekenen aub. En een overdekte kookhoek, vrij groot. Rijst en kip maken ze. De kippen wachten hun lot af in rieten manden. Ter plekke wordt de kop er af gehakt en halen ze inhoud en veren weg. En ohja, worden ze bereid. Ik heb rijst met rijst op.
Tussendoor hebben we de directeur van de school nog even ontmoet in een café. Marie had hem gevraagd samen met zijn docenten een verlanglijst te maken voor mij.
Die avond heb ik de andere vrijwilligsters en stagiaire ontmoet; Judith, Nicole en Linda. Judith en Linda zijn afgestudeerd verpleegkundige en werken in de ene kliniek, Nicole studeert nog voor verpleegkundige en werkt in een andere kliniek. Judith gaf een feestje in haar gastgezin omdat... Om niks eigenlijk. Des te mooier! Leuk ook dat er nog muzikanten kwamen foor livemuziek, jammer dat ze zo laat kwamen dat we haast omvielen van de slaap. 
De maandag ben ik er vroeg uit gegaan om samen met Woelie op stap te gaan. We hebben al een flink gedeelte van de verlanglijst afgewerkt en daarmee al redelijk wat geld besteed aan het goede doel. 
- Zo hebben we een meubelmaker/timmerman de opdracht gegeven een tussenplafond te maken in het rechtse gedeelte van de school. Daar zitten de kinderen onder de ijzeren golfplaten te bakken met zijn allen, een tussenplafond kan wat hitte buiten houden. Wordt geregeld. Deze man gaat zo snel mogelijk aan de slag.
- We hebben twee dozen krijt gekocht voor CP 1, dat is groep 3.
- We hebben 6 dozen blauwe balpennen gekocht voor de overige klassen.
- We hebben 3 dozen rode pennen gekocht voor de docenten.
- We hebben een timmerman opdracht gegeven om naar wens voor alle lokalen kasten te maken waarin de schriften van de kinderen bewaard kunnen worden. Ook hij heeft het snel af, zei hij.
- We hebben voor alle kinderen van de school medicijnen tegen parasieten. Kuur van drie dagen. Hebben we gekocht bij de kliniek waar Judith en Linda werken, dus ik heb daar ook direct kunnen zien wat een goed werk zij doen! De kliniek is flink opgeknapt en praktischer geworden.
Na wat vijven en zessen en brommerpech hier en daar waren we in de middag weer terug bij Marie om het Koningsfeest te vieren. Alle Nederlanders waren uitgenodigd. Leuk! Zo heb ik Dian weer gezien met haar kinderen. Dian is Brabantse, getrouwd met Solo uit Burkina Faso, hadden vorig jaar nog Forêt Diasso, een herberg waar ik toen heb overnacht. Nu hebben ze een soort kringloopwinkel. Dian gaat, met de kinderen, de helft van het jaar in Nederland wonen en de helft van het jaar in Burkina Faso. Ze gaat in de buurt van Zaltbommel wonen. Ik voel een koffieafspraak opkomen, zo dichtbij! Ook Nicole en Linda waren er. Marieke met haar Burkinabé vriend Roland; ze hebben al vijf jaar een lange afstandsrelatie en hopen binnenkort te gaan samenwonen in Burkina. Tot slot heb ik Rick en Mirjam leren kennen. Rick is een Nederlander, Mirjam een Francaise (hé, hier zit geen c cédille op!!). Mirjam werkt in de landbouw voor een ontwikkelingsorganisatie en reist samen met Rick zo de wereld over. Nu wonen ze dus in Bobo
Dat Koningsfeestje was heerlijk ongedwongen, gezellig, het was een superleuke avond! 

20 Reacties

  1. Eveline:
    29 april 2015
    Hahaaa, die goeie ouwe yogamat! Neem je een beetje extra van die onbezorgdheid terug? Dikke kus en veel plezier!!
  2. Tanja:
    29 april 2015
    Leuk om te lezen wat je ervaart en hoe het er daar aan toe gaat. Succes nog!
  3. Eveline:
    29 april 2015
    Wat een fijn stuk om te lezen! Ik krijg spontaan zin om vandaag nog het vliegtuig in de stappen om die avonturen mee te beleven! Jij moet boeken gaan schrijven ☺️

    Heel veel plezier!!! X
  4. Anne:
    29 april 2015
    Superleuk om te lezen, Nathalie! Je schrijft leuk, het voelt bijna alsof ik erbij ben ;)
  5. Adriënne:
    29 april 2015
    Lieve Nathalie, weer genoten van je reisverhaal. Je moet ze echt gaan bundelen! Dan kunnen er heel veel mensen van genieten. Leuk project voor volgend jaar om geld in te zamelen geniet en ik kijk uit naar het volgende verslag
  6. Mam:
    29 april 2015
    Hoi, wat een heerlijk verhaal. Je hebt het er weer goed naar je zin , zo te lezen. En met het " goed doen" komt het ook wel goed. Fantastisch, wat zullen ze weer blij zijn daar. Heel veel plezier en geniet!
    Lieve groetjes , ook aan Marie, Fitah en Woelie.
    Mam
  7. Marijke:
    29 april 2015
    Fijn om weer een verhaal van je te mogen lezen, veel plezier nog
  8. Audriette:
    29 april 2015
    ik kijk nu al uit naar je volgende verslag ☀️
  9. Audriette:
    29 april 2015
    wat ik alleen niet snap is waarom de chauffeur jou verwelkomt vervolgens weer zonder jou weggaat om je zes uur later weer op te halen?
  10. Laura:
    29 april 2015
    Mooi verhaal Nathalie. Blij dat lukt wat jij graag wilde doen voor de Kids en mensen van het dorp.
  11. Jac:
    29 april 2015
    Klinkt allemaal geweldig. Geniet ze. Groetjes.
  12. Jac:
    29 april 2015
    Klinkt allemaal geweldig. Geniet ze. Groetjes.
  13. Anneke:
    29 april 2015
    Fijn dat je daar weer zo geniet! En het geld al goed besteed lees ik. Super!!
  14. Stefanie:
    29 april 2015
    Chérie!!!!! Volop genoten van je eerste reisverslag. Geniet volop! Bisous
  15. Marisca:
    30 april 2015
    He Natalie, wat een leuk verslag! Zo zie je maar weer, Nederlanders zitten overal! Geniet met volle teugen en geef alles tot op de laatste cent uit daar! Liefs uit het koude kikkerlandje....
  16. Ria van de ven:
    1 mei 2015
    Veel succes Nathalie! Ook veel plezier!!
  17. Renz:
    2 mei 2015
    Weer fantastisch Nathalie....heerlijk om te lezen!
  18. Peter:
    2 mei 2015
    Mooi verhaal en goed werk aldaar. Wordt vervolgd neem ik aan? Geniet ervan en succes!
  19. Trudy Kappen:
    2 mei 2015
    Hoi Nathalie,
    Leuke blog.
    Mooi om te lezen wat je allemaal aan het doen bent in Burkino Faso.
    Nog een fijn verblijf toegewenst en veilig weer thuis.
  20. Mireille De Beer:
    8 mei 2015
    prachtig om te lezen late reactie en krijg er enorm veel kippenvel van je verhaal heb respect wat je doet