Even bijkletsen

 De tweede aankomst in Banankélédaga vond ik al net zo leuk als de eerste. Ik zou die ochtend vanuit Bobo samen met Marie naar school rijden voor het wondzorgproject. Dat had dat eigenlijk nog nooit gedaan, dus soms was het even stunten en advies vragen aan de èchte verpleegkundige - Marie dus. Ik geloof dat ik meer dan gemiddeld verbandjes heb aangelegd in plaats van pleisters en aangezien dat natuurlijk veel stoerder staat heb ik vrienden gemaakt. Met de kinderen, niet met het voorraadmandje van Marie! Gelukkig vul ik het zo zelf weer bij. Collega's en leerlingen hebben immers gevraagd aan mij 'je zult die verpleegkundige toch ook nog wel een jaar extra wondzorg geven? Dan kan haar project vooruit'. 
Oh, nou vergeet ik nog te vertellen dat bij aankomst overduidelijk te merken was dat alle klassen hadden ingestudeerd samen te zeggen 'Bonjouuuuur' (doen ze altijd al klassikaal als iemand binnenkomt. Hallo betekent het voor de niet-Franssprekenden onder ons) en dan de directeur: 'Qui est la dame ici?' (Wie is deze mevrouw hier?) en dan zij weer in koor 'Nathalieeeee!' Heel lief, ik voelde me alleen wel een beetje de koningin, terwijl ik in feite slechts de boodschapper ben. Ik kom námens iedereen hier geld heen brengen, met veel plezier. Een dankjewel had volstaan. Maar afijn.
Heerlijk om weer terug te zijn in het dorp! Direct mijn huis vol enthousiaste kinderen, een stuk of 50. Ook toen Zakaria me uitnodigde een wandelingetje te maken had ik de welbekende tros kinderen achter me aan, heerlijk. We hebben een wandeling gemaakt naar de grootste en oudste mangoboom in de omgeving, nou, die is echt enorm! Fita noemt deze boom haar grootmoeder, vertelde Zakaria. Ook hebben we de rivier bezocht. De rivier is alleen helemaal leeg nu, maar dat weerhoudt de lokale jeugd er niet van er salto's en andere gekke sprongen te maken. 
De avond was ook supergezellig. De stroom viel uit, maar ik heb met diezelfde, of andere, kinderen hoofdstand en wiel gedaan. Ik oogstte succes met mijn hoofdstand en heb het direct diverse kinderen geleerd. Afgesproken met Zakaria dat hij het ook kan aan net eind van mijn verblijf en dat we dan zo op de foto gaan.
En het lukt hem al aardig. Morgen wil hij nieuwe oefeningen. Dat wordt Crow en Scorpion ;-)
Leuk om te zien dat het met de meesten goed gaat. Helaas niet met iedereen. Eén van de oma's, de oma van Aicha, wordt nu wel heel erg oud en zwak. En er is een jongetje van 7 jaar met wie het niet zo goed gaat. Dat doet me niet zo goed om te zien.
Vandaag op school heb ik alle namen van alle kinderen overgenomen. Het zijn er 461 dit jaar. Ik start maandag met het geven van de tabletten. Maandag pas, want het moet drie opeenvolgende dagen gegeven worden, en donderdag is er geen les en vrijdag ook niet (=1 mei, dag van de arbeid) en dus start ik maandag. Toen ik vertelde wat ik ging doen, waren de docenten enthousiast, omdat ze dit jaar twee leerlingen zijn verloren aan parasieten. Aan ziekte. Een uit groep 3 en een uit groep 4. Triest hè.
Goed om te zien dat er nu 11 stagiaires bezig waren op de school! Zijn ze dit jaar mee begonnen. Straks plan, vorig jaar zaten klassen de hele dag te niksen als er iemand ziek was, nu wisselt men vaker om dan in te vallen voor een zieke. 
Ik heb ook nog les gehad. Een van de juffen is heel erg aardig als persoon, maar ze slaat de kinderen echt heel hard. Superzielig! Zij heeft mij gelukkig vandaag uitgelegd hoe het werkt. Afrikaanse kinderen zijn dom en als je die niet slaat, dan snappen ze het nooit. Alleen als je slaat, begrijpen ze het. Ahum. Okee, heb ik geantwoord, en het mijne gedacht.
Ik heb wat ontdekt. Kinderen hebben hier 2 namen. Een Franse naam en een Bobo naam. Zo roept Fita altijd Mariala (Bobo) als ze Zakaria (Frans) nodig heeft. En ik kon Lavieille (Bobo) niet op de klassenlijst vinden omdat haar Franse naam Awa daar op staat. 
En heb ik het hele jaar gedacht dat Issouf (Frans) en Marfou (Bobo) twee personen zijn, blijkt het dezelfde persoon te zijn, hahaha!
Elke middag zit ik weer 'als vanouds' in de hangout met mijn vriendinnen. Daar bedoel ik mee dat ik op het heetst van de dag samen met de andere vrouwen rondhang (letterlijk hangen, soms liggen we allemaal) in de schaduwplek. Vandaag hadden we een andere schaduwplek, want de hangout werd flink gerestyled en gepimpt! Het gat in het dak is gerepareerd en volgens mij ligt er nu een rechte, cementen vloer in plaats van een stuifzandvloer. Chic de friemel! Ben benieuwd of het morgen allemaal al droog is.
Vanmiddag heb ik van Fita een massage gehad omdat ik moe was. Of althans, dat dacht ze. Nou, massagespecialisten onder ons, ik verzeker u dat een Afrikaanse, primitieve junglemassage net zo goed is als een 'reguliere'!
Puntje van zorg heb ik nog wel. Ik zie de dames elkaar hier driftig ontvlooien of ontluizen. Ieeeeeuw! (Al jeuk als je dit leest?) Dussssss..... Hmmmm..... Ja, ik hoef ze niet. Maarja.
Ik heb de albino van het dorp ontmoet. Ik zei al tegen Marie, wat moet dat moeilijk zijn hier in die zon. Hij bevestigde het, hij verbrandt heel snel en dat doet heel pijn. Hij ziet overdag haast niks in de felle zon, maar zo nu 's avonds is het goed te doen. Ze noemen hem een 'faux blanc' (=nepblanke), dat klinkt niet echt aardig, maar volgens mij was hij het gewend, hij zei er niks van.
Ik ben weer in Afrika. Daar waar je privéruimte rond de 1 millimeter is. Daar waar men van de grond eet en dat niet erg vindt. Waar je wast, snuit, je kont afveegt en je tanden poetst met datzelfde, kleurige keteltje water. Daar waar iedereen elkaar helpt. Met huiswerk, met reparaties, met vallende kinderen troosten, baby's verzorgen, iedereen doet hier alles samen en dat is mooi om te zien. Daar waar je je tanden poetst/flosst/reinigt met een specifieke boomtak. Mooi joh. 
Maar ook daar waar het 42,7 graden is in je huisje en je dus maar naar buiten gaat. Waar de personeelskamer onder de boom is. Waar je 6 liter water per dag drinkt en maar twee keer een heel klein beetje plast. 
Het is nu donker en gezellig. Het is half negen. Morgen kan ik uitslapen. Wie weet. Om 6 uur is het hier dag hè. Ik slaap alweer gezellig buiten met de rest van het dorp. Heerlijk!
Ik vind het hier fijn.
Liefs! Nathalie